جدول زیر بسیاری از علائم متداول در ریاضیات را به ترتیب تاریخ اختراع یا تاریخ استفاده مرتب کردهاست.
علامت | نام | تاریخ اولین استفاده | اولین نویسندهای که علامت را استفاده کردهاست. |
---|---|---|---|
+ − | جمع و تفریق | ۱۳۶۰ | نیکلاس اُرِزمه |
۱۴۸۹ (اولین ظهور این علائم در چاپ) | ژوهان ویدمن | ||
√ | رادیکال (برای ریشهٔ دوم) | ۱۵۲۵ (بدون سرکش روی رادیکال) | کریستف رودولف |
(…) | پرانتز (برای گروهبندی اولویت دار) | ۱۵۴۴ (در یادداشتهای دستنویس) | میشائل شتیفل |
۱۵۵۶ | نیکولو تارتالیا | ||
= | تساوی | ۱۵۵۷ | رابرت ریکرده |
× | ضرب | ۱۶۱۸ | ویلیام آوترد |
± | جمع-تفریق | ۱۶۲۸ | |
∷ | تناسب | ||
n√ | رادیکال (برای ریشهٔ nام) | ۱۶۲۹ | آلبر ژیرار |
< > | بزرگتر و کوچکتر | ۱۶۳۱ | توماس هریوت |
xy | توان | ۱۶۳۶ (استفاده از اعداد رومی به عنوان توان) | جیمز هیوم |
۱۶۳۷ (به شکل فعلی) | رنه دکارت | ||
√ ̅ | رادیکال (برای ریشهٔ دوم) | ۱۶۳۷ (با سرکش بالای رادیکال) | رنه دکارت |
% | درصد | ۱۶۵۰ | نامعلوم |
÷ | تقسیم | ۱۶۵۹ | یوهان رآن |
∞ | بینهایت | ۱۶۵۵ | جان والیس |
≤ ≥ | بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی | ۱۶۷۰ (با خط افقی روی علامت نامساوی) | |
۱۷۳۴ (با دو تا خط افقی زیر علامت نامساوی) | پیر بوگر | ||
d | دیفرانسیل | ۱۶۷۵ | گتفرید ویلهلم لایبنیتز |
∫ | انتگرال | ||
: | دو نقطه (برای تقسیم) | ۱۶۸۴ (اقتباس از استفادهٔ دو نقطه برای نمایش کسرها مربوط به سال۱۶۳۳) | |
· | نقطه (برای ضزب) | ۱۶۹۸ | |
⁄ | [خط مورب (اسلش) (برای تقسیم) | ۱۷۱۸ (اقتباس از خط کسری اختراع شده توسط اعراب در قرن ۱۲) | توماس تووینگ |
≠ | نامساوی | نامعلوم | لئونهارت اویلر |
∑ | حاصل جمع | ۱۷۵۵ | |
∝ | تناسب | ۱۷۶۸ | ویلیام امرسون |
∂ | دیفرانسیل جزئی | ۱۷۷۰ | مارکیز دو کوندورسه |
x′ | پریم (برای مشتق) | ژوزف لویی لاگرانژ | |
≡ | همانی ( برای روابط متجانس (هم ارز) ) | ۱۸۰۱ (اولین ظهور در چاپ، استفاده شده در نوشتههای شخصی گاوس قبل از این تاریخ) | کارل فریدریش گاوس |
[x] | جزء صحیح | ۱۸۰۸ | |
∏ | حاصل ضرب | ۱۸۱۲ | |
! | فاکتوریل | ۱۸۰۸ | کریستین کرامپ |
⊂ ⊃ | شمول مجموعه (زیرمجموعه و فرامجموعه) | ۱۸۱۷ | جوزف گرگون |
۱۸۹۰ | ارنست شرودر | ||
|…| | قدر مطلق | ۱۸۴۱ | کارل وایراشتراوس |
دترمینان ماتریس | |||
‖…‖ | نمایش ماتریس | ۱۸۴۳ | |
∇ | نابلا (برای دیفرانسیل برداری) | ۱۷۴۶ (سابقاً به عنوان عملگری چند منظوره توسط همیلتون استفاده میشدهاست) | ویلیام رووان همیلتون |
∩ ∪ | اشتراک و اجتماع | ۱۸۸۸ | جوزپ په په آنو |
∈ | عضویت | ۱۸۹۴ | |
∃ | سور وجودی | ۱۸۹۷ | |
ℵ | اِلف ( برای عدد اصلی (cardinal number)مجموعههای نامحدود ) | ۱۸۹۳ | گیورگ کانتور |
{…} | کمانک (برای نمایش مجموعه) | ۱۸۹۵ | |
ℕ | N دو خطی (برای مجموعهٔ اعداد طبیعی) | جوزپ په په آنو | |
· | نقطه ( برای ضرب داخلی) | ۱۹۰۲ | جوسایا ویلارد گیبز؟ |
× | ضرب (برای ضرب خارجی) | ||
∨ | یای منطقی (OR منطقی) | ۱۹۰۶ | برتراند راسل |
(…) | نمایش ماتریس | ۱۹۰۹ | جرارد کووالسکی |
[…] | ۱۹۱۳ | کاتبرت ادموند کولییس | |
∮ | انتگرال بسته | ۱۹۱۷ | آرنولد سامرفلد |
ℤ | Z دوخطی (برای مجموعه اعداد صحیح) | ۱۹۳۰ | ادموند لاندایو |
دههٔ ۱۹۳۰ (میلادی)| | گروه نیکلا بورباکی | ||
ℚ | Q دو خطی (برای مجموعه اعداد گویا) | ||
∀ | سور عمومی | ۱۹۳۵ | جرارد گنزِن |
∅ | مجموعهٔ تهی | ۱۹۳۹ | آندره ویِل / نیکلا بورباکی |
ℂ | C دو خطی (برای مجموعه اعداد مختلط) | ناتان جاکوبسون | |
→ | پیکان (فلش) (برای نمایش تابع) | ۱۹۳۶ (برای تفکیک اشکال عناصر خاص) | کویستین اُر |
۱۹۴۰ (به شکل فعلی f: X → Y) | ویلتورد هورویز | ||
⌊x⌋ | 'جزء صحیح | ۱۹۶۲ | کِنِث ایی اورسون |
∎ | انتهای اثبات | نامعلوم | پاول هالموس |